Alemaniar aireportuan lau bat orduz egon gara eta eguerdi ostetxoan hasi da Far Westerako bidaia. Berriz ere hegoaren pare aldean tokatu zaigu eta oraingoan pena handiagoa hartu dugu. Zaila izango dugu Iceland eta Groenlandiako paisaiak ikustea. Ez da oso zehatza 10.000 metrotatik ikusi ahal dena,dena den. Noizbehinka, hodei tarteetan kurika agertzen dira Groenlandiako kostaldeko mendi katearen ertz biluztuak. Godthab izeneko groenlandiar portutik hurbil pasatu gara. Bide erdia, gutxi gorabehera
Harantzago, Baffin irla handia eta izotz puska galduak Hudson Bay delakoan. Bakardadea somatzen da inuitak bizi direneko irla eta itsas bazterretan. Argazki batzuk egiten saiatu naiz baina lainoak eta elurrak paisaia bat bera osatzen dute.
Manitobako lurretan sartu garanean, lur lautada zabalak nagusitu dira, berriz ere, nahiz eta lakuz zulatuak diren. Sasketchewan eta Albertako probintziak, azkenik. Hasi da hegazkina beheraka eta Calgaryn sartu gara, behinola elur jokoak zirela eta, ospetsu egin zana. Ez dauzka alferrik hain gertu Rocky mountains direlakoak.
Nazio-arteko aireportuan maletak jaso aurretik bakoitzak pardelean zer daraman inprimaki batean adierazi: Alkoholik? Bi botilla baino ez. Tabakorik? Ez. Aurrera, beraz.
Azken saltoa falta zaigu: Calgarytik Vancouverrera. Rovky mountains azpian, elurrez beterik. Laster egin dugu handik itsas bazterrerainokoa. XVIII-XIX. Mendeetako abenturazale eta negozio gizonek baino errezago aukitu dugu Pazifikorainoko bidea. Hain far ez bada ere, guretzat ere nahikoa hard izan da far westera heltzea.
Zer ikusirik ez, hala ere, sasoi hartan Hudson Bay company eta North West company talde indartsuen artean osatutako taldeek Canadian Pacific izeneko trena sortzeko egin zuten ahaleginarekin. Mendietatik honanzko lurralde eder eta jori honi British Columbia deitu eutsien eta Ingalaterrako gobernuaren menpe jarri. Barkatu lehortasuna. Pertsonen jokoak ekarriko duen hurrengoan saltsarekin errazago irentsiko dituzue kontuak. Goodbye!