Zuzen, zorrotz, zehatz izan naiz orain arte. Baina agertu da bizitzaren kurba eta ohartu gehiago ez naizela haziko, ez behintzat lehen bezala. Hartzen nauen lurrak baino ez daki zeren gainean eraiki naizen, atzitu ezin dudan zeruak baino ez du ulertu zer nahi nukeen izan, nora nahi dudan heldu. Bien artean bizi naiz, kondenaren eta ametsaren artean, beldurrek eta desioek tiraka.
Ez naiz bakarra ere, alafede! Dorrez inguratuta nagoela ohartu naiz oraintsu, inork seinalatutako aurreari begira, tente gaudela demostratuz. Baina sendoa dirudien oro ez da horrenbeste, edo sendoegia, zurruna da eta horixe agian edozein lurrikara txikik hormetan arrakalak sortu izanaren arrazoia.
Biluzten hasteko garaia dugu, erorien zerrendara igaro nahi ezean. Teilatutik hasi eta zimenduetara, ekingo diogu eraisteari?
2016ko maiatza. Argazkia: Eire Vila / Testua: Mikel Olaizola